Als je de benen van een olifant nam en ze op een flamingo zette, zou dat nogal een afleidend iets zijn … op zijn zachtst gezegd. Hetzelfde als je de benen van een alligator op een aap of een arendspoot op een kangoeroe zag. Mijn punt is hier niet om te duiken in het rijk van wat-dier-combinatie-zou-zijn-raarste (hoewel ik zou aanraden dit spel met je jonge kinderen te spelen, het zorgt voor een wild vrijdagavondfeest), maar mijn punt is dat benen op een ding zijn ongelooflijk belangrijk in hoe dat ding wordt waargenomen, hoe het functioneert en hoe het eruit ziet.
Hetzelfde idee (hoewel aantoonbaar tot een minder extreme betekenis) geldt voor meubelpoten. Hoewel een klein deel van een ruimte in het algemeen, spelen de benen van een meubelstuk een sleutelrol in de algehele sfeer en esthetiek. Ik zal je laten zien wat ik bedoel:
Elk meubelstuk is hier heel langwerpig en charmant. Hoge, eenvoudige houten poten werken goed op massief crèmekleurig meubilair en worden gecombineerd met een kleurrijk, grafisch vloerkleed. De benen hier hebben moderne gevoeligheden (rechte, strakke lijnen die de witte ruimte benadrukken) maar produceren ook een tijdloze look. De sfeer is minimaal en eenvoudig … maar allesbehalve saai.
Hier vullen gebogen poten van deze blauwe armloze stoel de rondingen van de stoel zelf aan, evenals het kleed met traliekrint. Hun gedetailleerde bloei past hier perfect in deze sierlijke, zachte kamer. Sterker nog, het moderne stengelontwerp van de witte Saarinen-bijzettafel vormt een mooi contrast met de vrij traditionele ruimte. De tafel is mooi geproportioneerd naast de blauwe stoel en de benen van elke combinatie zorgen voor een aangename visuele nevenschikking.
Alles kan eerlijk gezegd in meubelpoten worden gemaakt en dit is daar het bewijs van. Grillig en perfect thuis op een kleine speeltafel, deze spiraalvormige benen van de kegelbenen werken als een accessoire voor de algehele sfeer van de kamer in plaats van te proberen een bepalend stuk te worden. Het modern-industriële gevoel van deze benen is smaakvol gecombineerd met klassiek rechte houten stoelpoten.
Deze ruimte biedt een leerboekbalans tussen ongelijke en vergelijkbare meubelpoten. De donkere houten poten zijn hier niet alleen mooi, maar ze dienen ook om het primaire (zit) meubilair aan elkaar te binden. Ze contrasteren net genoeg met de dunne metalen poten van een bijzettafel en de grote sokkel van de andere bijzettafel. Het effect is interessant en mooi, met precies genoeg contrast om de dingen visueel in balans te brengen, maar niet zozeer dat het de algehele vredige uitstraling afleidt.
Nogmaals, deze ruimte slaagt grotendeels in een strategische langbenige variëteit. Deze keer hebben we geen zichtbare benen op de bank, maar we zien wel kleine houten pootpoten op de gele clubstoelen en lange slanke metalen poten op de vlinderfauteuil. Legginess helpt bij het definiëren van meubels tegen het dikke en donkere pluizige tapijt, maar aangezien de bank overeenkomt met de kleur van het tapijt, kan deze er zonder been uittrekken. Het is bijna alsof hier de hoeveelheid been die op elk stuk wordt getoond, in directe verhouding staat tot de grootte van het meubilair zelf. En ik vind het effect enorm succesvol.
