Antiek meubilair kan zeer waardevol zijn. Je moet echter in staat zijn om de stukken te identificeren die echt zijn van de vervalsingen en reproducties. En dat is vaak een baan die je beter kunt laten voor de specialisten. Maar, tenzij je een serieuze verzamelaar bent die op zoek is naar superkrachtige stukken, is het soms vrij eenvoudig om antieke meubelstukken te identificeren als je enige basiskennis van het onderwerp hebt.
Het kan onduidelijk zijn wat antiek meubilair is, omdat de meeste winkels het 50 jaar of ouder noemen, terwijl antieke antiquairs echte antiek beschouwen als 150 jaar of ouder. Dit onderscheid kan ook variëren, afhankelijk van de regio.
Bij het analyseren van een mogelijk stuk antiek meubilair, zijn er bepaalde aanwijzingen om naar te zoeken. Bijvoorbeeld het schrijnwerk. Bekijk de details eens goed en probeer uit te vissen of de stukjes machinaal zijn gesneden of niet. Als u precieze sneden opmerkt, is het stuk machinaal gesneden en gemaakt na 1860.
De manier waarop het hout is gesneden, als je dit detail kunt herkennen, vertelt je veel over het meubilair. Als u bijvoorbeeld cirkelvormige of boogvormige markeringen ziet, werd een cirkelzaag gebruikt om het hout te zagen en dat gebeurde pas na 1860.
Als je merkt dat alles perfect symmetrisch is, is dat een andere aanwijzing dat het stuk machinaal gesneden is en daarom niet in de categorie past.
Het type afwerking kan ook informatie bieden over wanneer het stuk is vervaardigd. Halverwege de negentiende eeuw werden lak en vernis het grootste deel van de tijd gebruikt. Vóór 1860 was schellak een zeer populaire afwerking. Maar als het stuk echt oud is, kun je afwerkingen vinden zoals olie, was of melkverf.
Probeer indien mogelijk na te gaan en precies te zien welk type afwerking op het stuk zit. Schellak lost op als het in contact komt met gedenatureerde alcohol, terwijl melkverf alleen met ammoniak kan worden verwijderd.
Een andere aanwijzing kan het gebruikte type hout zijn, hoewel het geen zeer precieze methode is om de ouderdom van een meubel te achterhalen. Vóór 1700 werd eikenhout meestal gebruikt. Daarna begonnen walnoot en mahonie populair te worden.
En dan is er ook de stijl. Je kunt meestal vertellen hoe oud een stuk is bij zijn benen. Geribbelde benen waren populair in de tweede helft van de 18e eeuw, evenals in de 19e eeuw. Spinbenen verschenen in de late jaren 1800 en waren populair in de vroege jaren 1900 ook, vooral o kandelaars en theetafels. Spiraalvormige poten komen uit India en werden in het midden van de 17e eeuw populair in Europa.
