Victoria Brown is een coffeeshop, een bar en een restaurant in Buenos Aires, Argentinië. Het was een project van Hitzig Militello Architects voltooid in 2013 en het betrof het ombouwen van een verlaten pakhuis in een gastvrije ruimte met een steampunk-thema.
Een zware, glijdende ijzeren poort bedekt de gevel 's nachts. Het is bedekt met graffiti die koningin Victoria vertegenwoordigt. De zwarte achtergrond suggereert dat het interieur niet bijzonder helder of levendig is.
De ruimte is gemodelleerd naar de persoonlijke stijl van de klant. Industriële en hedendaagse elementen geclassificeerd als steampunk werden samengebracht en gebruikt om deze ruimte veel karakter te geven.
Er zijn bepaalde uitdagingen waar de architecten mee te maken hadden. Er kon bijvoorbeeld slechts een deel van het magazijn voor het project worden gebruikt en de ruimtes moesten aan elkaar worden gekoppeld door middel van ontwerp- en decorelementen.
Het voormalige pakhuis had isolatie nodig, dus er werd een omringende bakstenen muur gebouwd om het probleem op te lossen en binnen de gekozen stijl voor het interieur te blijven. Het plafond was ook geïsoleerd.
Drie centrale stations werden binnen gebouwd en ze werden verdeeld door metalen schermen. Dit zorgt ervoor dat de industriële essentie sterk blijft door de ruimtes heen en ook dat er een algemene samenhang is.
Langs een van de wanden staat een lange bar en vintage barkrukken vullen de gevel aan. De achtergrond is een bakstenen muur met nissen en accentverlichting ingebed in hen om een warme maar subtiele en ook enigszins dramatische look te bieden. De muur voor de bar is versierd met antiek tandwielen en metalen elementen die de overal gecreëerde steampunklook benadrukken.
De gloeilampen van Edison geven het restaurant een warme en intieme uitstraling en sluiten, zoals altijd, uitstekend aan bij het algehele industriële uiterlijk van de hele ruimte. hun onderscheidende vorm en ontwerp biedt hen ook een subtiele antieke uitstraling die op verschillende manieren in het restaurant en de bar wordt herhaald.
Structureel gelaste buizen hangen in het midden aan het hoge plafond. Ze bevatten 12 oude industriële vaten die zijn omgebouwd tot verlichtingsarmaturen. Ze zijn zwaar maar het warme licht geeft ze een minder imposante uitstraling.
Het restaurantgedeelte van het voormalige pakhuis heeft een ontwerp en ambiance die op een manier doet denken aan middeleeuwse kastelen. Antieke meubelen, sierlijke fauteuils, scheidingsschermen en het gebruik van donkere afwerkingen en zichtbare stenen samen met hangende gloeilampen geven deze ruimte een echt comfortabele en aangename sfeer.
De binnenmuren zijn versierd met ingelijste s van oude films en andere soortgelijke accenten. Ze zien er geweldig uit wanneer ze worden weergegeven op de bakstenen muren en in zwak licht.
Eén gebied is bijzonder helder. De zwart-witte dambordvloer en de zware rode gordijnen geven deze ruimte een theatrale uitstraling. Het meubilair is eenvoudig, met dunne metalen frames en versleten afwerkingen, pijp rekken op de bakstenen muur en verlichtingsarmaturen die zich naar buiten uitstrekken.
Een kleinere bar met witte metrotegels die eromheen wikkelen, heeft een metalen aanrecht en de muur lijkt op het ontwerp.
Het algehele ontwerp lijkt op dat van een oude 19e-eeuwse fabriek, maar heeft tegelijkertijd ook een beetje moderne charme, omdat oude en nieuwe designelementen elkaar ontmoeten en elkaar op harmonieuze wijze aanvullen.
Geen enkel gebied is onaangetast gebleven door de indrukwekkende make-over. De badkamer maakt geen uitzondering. Een rij ronde, metalen wastafels wordt langs een muur geplaatst en zichtbare buizen en vintage kranen vullen ze aan.
Eenvoudige, ovale spiegels werden voor elk van hen gemonteerd. Dit is het eigentijdse deel van de inrichting.
