Hoewel een uitbreiding moet worden bekeken in relatie tot de structuur die het aanvult, moet het ook worden herkend als een afzonderlijke structuur zelf. Neem dit paviljoen bijvoorbeeld. Het werd ontworpen door Branch Studio Architects als een uitbreiding van een gezinswoning en het verschilt van het hoofdhuis in termen van stijl, met een eigen identiteit en karakter.
Het oorspronkelijke familiehuis was in de jaren 90 ontworpen door de klanten zelf en ze wilden niet dezelfde stijl gebruiken voor de uitbreiding. Ze wilden dat dit een semi-vrijstaande structuur zou zijn die heel goed als een vrijstaand gebouw zou kunnen worden beschouwd. De plaatsing van de uitbreiding was problematisch omdat er heel wat bomen aanwezig waren op de site en de klanten wilden ze allemaal bewaren. En dat deden ze ook, vandaar de naam van de uitbreiding: paviljoen tussen bomen.
De constanceverbinding tussen de interne ruimtes en de binnenplaats en tuinen creëert een sterke relatie tussen de kamers en de uitzichten, vooral omdat elke boom op een speciale manier werd benadrukt en een functie kreeg. Sommigen worden bijvoorbeeld brandpunten die vanuit het huis kunnen worden bewonderd. Het zijn allemaal interessante punten, op de een of andere manier.
Glazen wanden van volledige hoogte vormen de verbinding tussen de binnenruimtes en de externe binnenplaats en tuin, brengen natuurlijk licht binnen en leggen een relatie met de uitzichten. Het paviljoen heeft drie zones, waarvan één de slaapkamer is. Dit gebied ligt op het hoogste punt boven de tuin.
De badkamer is interessant, in die zin dat de verbinding met het buitenleven naar een nieuw niveau wordt gebracht. Er is een buitendouche en zelfs het bad is buiten, met een stalen zeef die privacy biedt en een glazen wand die de ruimte omsluit terwijl de verbinding met de omgeving behouden blijft. Hier kunt u ook het palet van gebruikte materialen zien, dat voornamelijk is gericht op onbewerkte en blootgestelde elementen die zijn bedoeld om te passen bij de aard van de site.
