Toen ik een klein meisje was, was ik gefascineerde sprookjes. Ik herinner me dat mijn moeder veel sprookjesboeken van allerlei aard voor me kocht. De verhalen met prinsessen waren mijn favoriet. Ik had een boek dat zo kostbaar voor me was dat ik zelfs vergat hoe vaak ik het had gelezen. Het gelukkige einde toen de prinses en de prins elkaar ontmoetten en nog lang en gelukkig leefden, was mijn favoriete moment. Al hun avonturen en hun prachtige jurken markeerden mijn hele jeugd.
Op het moment dat ik het vijfde leerjaar begon, probeerde mijn Roemeense leraar mij uit te leggen dat ik moest stoppen met het lezen van sprookjes en iets anders moest lezen dat meer geschikt was voor mijn leeftijd. Ik vond het niet leuk om mijn "Assepoester", "Sneeuwwitje" en vele andere mooie sprookjes op te geven, maar het was noodzakelijk voor mijn evolutie en ontwikkeling.
Ik vermoed dat iedereen de mooie "assepoester" opzoekt. Het is een geweldig verhaal van een leuke meid die allerlei soorten vernederingen van haar stiefmoeder en stiefzussen moest dragen, maar die uiteindelijk een mooie prinses werd zodra ze haar prins vond. Een van de belangrijke momenten uit het verhaal verwijst wanneer het meisje haar schoen aan de bal van de prins verloor en toen rende ze weg. Toen probeerde de prins haar te vinden, een meisje moest de schoen op zich nemen.
Dit deel van het verhaal inspireerde het oorspronkelijke ontwerp van een kruk genaamd "Too Tight Stool". Het is gemaakt van een metalen frame en een frisgroen kussen dat lijkt te zijn geduwd in dit metalen frame. De knoop in het midden van de bekleding probeert aan te geven dat het kussen de juiste is voor dit metalen frame, net als in "Assepoester". {Te vinden op avihaishurin}.
