Vloeibare drapering en de fijne details van stoffen die in marmer zijn gemaakt - dat zijn de kenmerken van klassieke Italiaanse beeldhouwers uit de 16e en 17e eeuw, zoals Bernini en Michelangelo. Fast forward naar 2015 en Californië-ontwerper Sean Knibb zet een moderne draai aan hetzelfde concept met zijn Casa Canova-collectie.
Knibb, een bekende landschapsontwerper die ook zijn stempel heeft gedrukt op interieurontwerpen die alledaagse voorwerpen 'verheffen', raakte in de ban van de 18e-eeuwse beeldhouwer Antonio Canova. Canova was een meester in neoclassicisme en wordt vaak gezien als de vernieuwer van de beeldhouwkunst, die in de loop van de tijd was afgenomen. Zijn dynamische behandeling van stoffen en draperieën was verbluffend.
In zijn collectie, vernoemd naar de Italiaanse meester, heeft Knibb de eenvoudige maar iconische kledingstukken van de moderne maatschappij - spijkerbroeken en t-shirts - meegenomen en tot een kunstwerk in marmer gemaakt. De ontwerper zegt dat op een afstand het oppervlak van de tafel het verstoorde wateroppervlak lijkt te zijn. Inderdaad, toen we de stukken voor het eerst zagen bij ICFF, wisten we niet zeker wat ze waren totdat we dichtbij genoeg waren om te zien dat het marmeren reliëf kleding was, inclusief de kleinste details: geribbelde, gerafelde zomen, knopen en riemlussen.
We vroegen Knibb naar zijn onderwerp, het maakproces en de aankomende projecten.
Waarom heb je gekozen voor T-shirts en spijkerbroeken toen je besloot een bescheiden item in een nieuw stuk te gebruiken?
Ik geloof dat dit artikel op dit moment spreekt over waar we sociaal zijn en onze wens om in te passen, met onze steeds groeiende eetlust om te consumeren.
De stoffen bekleding in klassieke Italiaanse sculpturen is zo fascinerend. Welke impact hoop je dat de stukken van Casa Canova zullen hebben? Wakker worden voor deze meesterlijke vaardigheid om steen te veranderen in een "vloeiende" voorstelling van een gemeenschappelijke stof?
In het verleden liepen we gedrapeerd in doek, nu zijn we in T-shirts en spijkerbroeken. Ik denk dat we een deel van onze gevoeligheid hebben verloren en ik denk dat deze werken een moment van pauze en reflectie zullen brengen over het alledaagse en onze waardering voor het dagelijkse leven en de symbolen die deel uitmaken van de popcultuur.
Hoe koos je de handwerkslieden in Italië? Wat is je communicatieproces terwijl ze de stukken maken?
Na een jaar van interviews waren ze niet alleen veruit de best geschoolde maar ook in Italië, om nog maar te zwijgen van het feit dat ze erop stonden het project te doen en volledig in het idee geloofden, zozeer zelfs dat ze zonder ons bekend aan de eerste tafel begonnen te werken. Onze communicatie is eenvoudig, ik maak de tafel als een echte mock-up van kleding in mijn studio en dan bepalen we samen details zodra ze de mock-up hebben.
Op welk bescheiden item richt je nu het volgende?
Een bank met motieven van popcultuur, flip-telefoons, dikke veters, legermannen en skateboards, Pez-dispensers, moeren en bouten tandpastabuizen ter vervanging van de klimopvlecht en traditionele houtsnijwerken, samen met de bikini's, polo's en hemden.
Het kost twee Italiaanse beeldhouwers ongeveer 700 uur om een van deze tafels te maken. In een media-interview zei Knibb dat de eerste carver een ruwe snee maakt, en vervolgens verfijnt het stuk door de details toe te voegen. Niet alleen zien de stukjes er ongelooflijk levensecht uit, rimpels en al, maar je kunt de aderen van het marmer zien in deze verbazingwekkende werken.
Overal in Italië staan bezoekers in klassieke standbeelden te kijken naar de vloeibaarheid van de kledingstukken. Evenzo is het moeilijk om niet te verbazen over de details in deze tabellen die Knibb heeft ontworpen. Je voelt je alsof je uitreikt en raakt een versleten, zachte stof, maar in plaats daarvan ontmoeten je vingers koel, massief marmer. Het is alsof tegenstellingen samen zijn veranderd in een enkele tactiele contradictie.
Visueel betoverend? Zeer zeker. Praktisch? Misschien … misschien niet. Om de stukken van Knibb alleen maar tafels te noemen zou dom zijn. Ze zijn de leerboekdefinitie van kunst: iets dat mooi, aantrekkelijk of van meer dan gewone betekenis is.
