Dit is het S Mahal-huis, een vreemde en indrukwekkende residentie in Yangpyeong-gun, Zuid-Korea. Het was een ontwerp van de Koreaanse architect Moon Hoon. Het huis heeft een strak en architectonisch ontwerp. Het onderscheidt zich niet alleen vanwege zijn ongewone uiterlijk, maar ook omdat het zich in een relatief verlaten gebied bevindt.
De klant vroeg om een huis waar hij bij zijn vrouw en haar ouders kan wonen. Er waren enkele zeer specifieke verzoeken met betrekking tot het ontwerp. De klant wilde een binnenplaats en een ruimte waar hij dieren kon grootbrengen. Hij vroeg ook om een gebedsruimte. De site is gekozen vanwege de nabijheid met water, een rijstveld en een prachtig bos. Het had alles wat de klanten wilden. Het enige wat ontbrak was het eigenlijke huis. Het budget was krap, maar toch slaagden de architecten er in om alle elementen op te nemen waar de klant om vroeg en meer.
Het huis heeft zeven binnenhoven. Er is er een voor elke kamer en een in het centrum. Er is ook een bloeiend balkon met voldoende ruimte voor de katten en honden van de eigenaar om vrijuit rond te rennen en plezier te hebben. De architecten ontwierpen ook een sonarasi (een autistische interpretatie van Varanasi) die ook als zwembad kan worden aangeklaagd. Op verzoek van de klant creëerde het team een gebedsruimte. Om een grens tussen het balkon en de buitenruimte te creëren, moesten de architecten gordijnen van waterdicht doek gebruiken. Het was een beslissing op basis van het krappe budget. De gordijnen werden echter bijna vernietigd nadat een krachtige wind blies en geen optie meer waren. {Te vinden op de contemporist}.
