Onze voorouderlijke herinnering is waarschijnlijk aanwezig en veroorzaakt een aantal zeer ongewone smaken in ons, omdat we ontdekken dat we erg van dierenprints houden, zonder jagers en boeren te zijn of in de jungle te leven, maar eigenlijk heel veel van dieren houden. Het moet in onze genetische code zijn om van dierenprints te houden als een herinnering aan de tijd dat onze voorouders hen vochten voor hun leven en soms de strijd verloren.
Het is waar dat mensen dierenhuiden nog steeds gebruiken als dekens, ook al zijn er maar weinig, maar ze bestaan wel. Dus geen wonder dat veel andere mensen gewoon van dierenprints houden en hun speciale tapijten en tapijten met deze modellen willen hebben. Mijn conclusie is dat als je je geen echte dierenhuid kunt veroorloven, je tevreden zult moeten zijn met een imitatie in een tapijt.
Zoals je op de foto's kunt zien, spelen kinderen graag op zo'n tapijt, omdat het hen de wildernis, jungle of een ander ongewoon gebied suggereert dat ze willen ontdekken. Dat komt omdat ze zo van dieren houden en ze zullen blij zijn als ze nog een stukje achtergrond toevoegen om meer realistisch te zijn in hun spel.
Omdat dierenprints een beetje te veel zijn, probeer ze te gebruiken in een heel eenvoudige kamer, waar het meubilair niet vol zit met decoraties en alles zo eenvoudig mogelijk houdt. Het is raadzaam om een dergelijk tapijt in de woonkamer te gebruiken en te proberen het aan te passen aan andere details in het ontwerp van de kamer - zoals een mooie bijpassende bankhoes of het frame van een schilderij, etc. Gebruik niet te veel dit patroon in de kamer, omdat het als een slechte smaak zal verschijnen.
