Het is duidelijk dat, gezien de grootte en het ontwerp van dit huis, het onmogelijk zou zijn om een boomhut te zijn, of op zijn minst een traditionele boomhut zoals wij die kennen. Dat komt omdat het huis niet bedoeld was om er een te zijn. Het begint in wezen vanuit een zeer vergelijkbaar concept, dat van leven in nauwe verbinding met de natuur en met name dicht bij de bomen. De aanpak was echter heel anders.
De eigenaren van dit huis zochten lang naar totdat ze het perfecte lot vonden voor hun nieuwe vakantiebestemming. Ze gaven verschillende loten door die voor iemand anders perfect leek te zijn en koos in plaats daarvan iemand met enorme bomen erop. Ze wisten precies wat ze wilden. Ze namen contact op met architect Andrew Dunbar om hen te helpen hun visie waar te maken. Het idee was om een huis rond bomen te ontwerpen. Daarvoor wilden ze een terughoudend palet van materialen gebruiken, waaronder beton, staal, glas en de werkelijke bomen.
De bomen waren cruciaal voor het ontwerp en moesten worden bewaard. Zij waren degenen die het ontwerp dicteerden. Omdat het maken van de bomen een echt onderdeel van hun huis was, betekende dit dat ze takken uit de woonkamer zouden hebben laten schieten en het was geen praktisch idee. Daarom hebben ze gekozen voor een ander ontwerp. Het huis was georganiseerd in twee delen. Een volume, zittend aan een kant van de bomen, omvat de woonvertrekken en slaapkamers. De andere, aan de andere kant van de bomen, omvat de garage en een gastenverblijf. De twee structuren zijn verbonden door een verhoogde loopbrug. {Te vinden op nytimes}.
